Αν και παράγοντας μείζονος σημασίας για την ερμηνεία και επεξήγηση της «Κρίσης Αντιπροσώπευσης», ο κομβικός ρόλος που η εσωτερική οργάνωση των κομμάτων διαδραματίζει ως εξαρτημένη μεταβλητή, και κυρίως το ισοζύγιο ισχύος των επιμέρους υπο-ομάδων που συναρθρώνουν το κόμμα ως σύνολο, αποτελούν θεωρητικό και ερευνητικό αντικείμενο που παραμένει εξακολουθητικά πλημμελώς μελετημένο. Πρόκειται για γνωστικό κενό που εξαλείφει κρίσιμα ερωτήματα για την κομματική στρατηγική, την οργανωτική συγκρότηση και την πολιτική μηχανική των κομμάτων, υπερθεματίζοντας ανισομερώς την επίδραση που ασκεί στην εκφραστική τους λειτουργία το εξωτερικό περιβάλλον (δομή πολιτικών ευκαιριών-απειλών). Επιχειρώντας την υπέρβαση αυτής της αναλυτικής αυτοπαγίδευσης, και αξιοποιώντας ερευνητικό υλικό από το αρχείο κομματικών κειμένων του ΣΥΡΙΖΑ 1992-2015 (ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ. – EPOCA, https://lcp.panteion.gr/epoca/), η εισήγηση αυτή εστιάζει στην αποτύπωση και επεξήγηση των κομματικών του μετασχηματισμών στην υπερ-25ετή του πορεία, έχοντας ως θεωρητική γέφυρα τις επεξεργασίες των Sartori, Panebianco και Goffman. Υπό αυτήν τη βάσανο, και προσεγγίζοντας το κόμμα ως σύστημα, το οποίο όχι μόνο επηρεάζεται, αλλά ταυτόχρονα επηρεάζει το ευρύτερο κομματικό σύστημα του οποίου αποτελεί και συστατικό μέρος, η εισήγηση φιλοδοξεί: (α) στην παράθεση της οργανωτικής δομής και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ ‒μια συνεκτική αποτύπωση της πολιτικής και οργανωτικής του ιστορίας· (β) την απόδοση του περιεχομένου του προγραμματικού του λόγου και πολιτικού σχεδιασμού –πολιτική μηχανική· και (γ) την ερμηνεία των δύο προηγούμενων στην επί τη βάσει των τάσεων προσέγγιση –factionalism.