Συνεδρια

Εκτός από τη βύθιση σε μια δίνη διαδοχικών κρίσεων που προκάλεσε στην Ελλάδα και διεθνώς, η «Μεγάλη Ύφεση» σηματοδότησε και τη δραματική πύκνωση του ενεργού πολιτικού χρόνου. Η διαχείρισή της μπορεί βέβαια να αποσόβησε κάποια πρόδηλη συστημική κατάρρευση, όμως ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιήθηκε (διασώσεις τραπεζών και σκληρή λιτότητα για πλατιά λαϊκά στρώματα) δημιούργησε νέες εστίες κρίσης σωρεύοντας πολλαπλές αντιφάσεις και κινδύνους –λ.χ., «ποσοτική χαλάρωση» αλλά και πληθωριστική έκρηξη, άνοδος των επιτοκίων αλλά και κίνδυνοι νέων χρεοκοπιών. Σε συνδυασμό με παράγοντες όπως η επίταση της μεταναστευτικής κρίσης, το ξέσπασμα της πανδημίας COVID-19 και η εμφατική επιδείνωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν επώασαν νέα πολιτικά φαινόμενα και διαμόρφωσαν νέους όρους για την ανάληψη κινηματικών δράσεων. (Περισσότερα)