Ο Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης (PhD Columbia 1998 ‒http://seferiadescv.blogspot.com/) είναι Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Life Member στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (CLH) και Διευθυντής του Εργαστηρίου Συγκρουσιακής Πολιτικής. Επί σειρά ετών γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Πολιτικής Επιστήμης, υπήρξε Senior Member στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (St Peter’s College), Fellow in Politics & History (Tutor in the Arts) στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (CHU), Jean Monnet Fellow στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και Hannah Seeger Davis Fellow στο Πανεπιστήμιο Princeton. Είναι Επιστημονικός Υπεύθυνος του χρηματοδοτούμενου από το ΕΛ.Ι.Δ.Ε.Κ έργου Δημοκρατική συρρίκνωση, κομματική πολιτική και κοινωνική διαμαρτυρία στα χρόνια της ‘Μεγάλης Ύφεσης’. Η περίπτωση της Ελλάδας, 2008-2018 (EPOCA). Πλήρες βιογραφικό, εδώ.

   Το επιστημονικό του έργο και η ως τα σήμερα συνεισφορά του στον διεπιστημονικό διάλογο χαρακτηρίζονται, σε γενικές γραμμές, αφενός από την προσπάθεια συγκρότησης συγκριτικών εννοιών για τη μελέτη πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων στην Ελλάδα και την Ευρώπη, και αφετέρου την πεποίθηση ότι, για να είναι γόνιμος, ο κοινωνικο-επιστημονικός προβληματισμός, οφείλει να διαθέτει αυτό που ο Charles Tilly εύστοχα αποκάλεσε «επαρκή ιστορική γείωση». Αν και παρανοημένη, η ανάγκη επικοινωνίας ανάμεσα στις κοινωνικές επιστήμες και την ιστορία καθίσταται στις μέρες μας επιτακτική υπό το φως εξελίξεων σε αμφότερους τους γνωστικούς πόλους. Ο ιστορικά ρηχός νεοθετικισμός μεγάλου τμήματος της κοινωνικοεπιστημονικής παραγωγής και η ρευστοποίηση αναλυτικών εννοιών και ενδιάμεσων γενικεύσεων στο πλαίσιο της μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας επέτειναν παλαιά προβλήματα γνωστικής επικοινωνίας και σώρευσης, οδηγώντας σε έναν ανησυχητικό εννοιολογικό και θεωρητικό σχετικισμό. Θεωρώντας πως προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών αποτελεί η εγκαθίδρυση συστηματικών διαύλων επικοινωνίας μεταξύ των κοινωνικών και των ανθρωπιστικών σπουδών, και προωθώντας το εγχείρημα μιας θεωρητικά ενσυνείδητης πολιτικής κοινωνιολογίας, το έργο του επικεντρώνεται στους εξής τομείς:

   (α) Την εννοιολόγηση και μακρο-ιστορική μελέτη των ευρωπαϊκών εργατικών κινημάτων (συνδικαλιστικών και πολιτικών) με έμφαση τη συγκριτική διερεύνηση της ελληνικής περίπτωσης, σε συνδυασμό με την πραγμάτευση ζητημάτων εργατικής ιστορίας. Στην προέκταση της εστίας αυτής ασχολήθηκε εκτενώς και με ζητήματα που αφορούν τον σύγχρονο συνδικαλισμό, την αγορά εργασίας και το πρόβλημα της ανεργίας·

   (β) την έρευνα και επισταμένη διαπραγμάτευση ζητημάτων θεωρίας των κοινωνικών κινημάτων, την ένταξή τους σε ευρύτερα θεωρητικά τεκταινόμενα στο χώρο των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών και τη διερεύνηση της μεταξύ τους αμφίδρομης σχέσης. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται εδώ στους τρόπους με τους οποίους η θεωρία μπορεί να βοηθήσει στην ανάλυση της ελληνικής εμπειρίας και το αντίστροφο: πώς, δηλαδή, η ελληνική περίπτωση μπορεί να συμβάλλει στον εμπλουτισμό της θεωρίας·

   (γ) τη διερεύνηση ζητημάτων δημοκρατικής θεωρίας με κομβική αναφορά το φαινόμενο της δημοκρατικής συρρίκνωσης («μεταδημοκρατίας») και των τρόπων με τους οποίους μπορεί να αντιμετωπιστεί. Κατά το τελευταία περίοδο, παρεμφερή εστία του έργου του υπήρξε η κρισιακή συγκυρία και ο προβληματισμός γύρω από το πώς μπορεί να φωτιστεί από –αλλά και περαιτέρω να τροφοδοτήσει– το θεωρητικό προβληματισμό στη σύγχρονη πολιτική κοινωνιολογία·

   (δ) τη ρητή διατύπωση (και περαιτέρω –μεταθεωρητική– διερεύνηση) των μεθοδολογικών και θεωρητικών αρχών που συνέχουν και κατευθύνουν την όλη ερευνητική του προσπάθεια. Σημαντική θέση στον τομέα αυτή κατέχουν η σύγχρονη θεωρία στην πολιτική επιστήμη και η θεματική της ιστοριογραφίας: λόγου και προβληματισμού περί των γνωστικών προϋποθέσεων και της διαδικασίας παραγωγής της ιστορίας, καθώς και του τρόπου με τον οποίο οι κοινωνικές επιστήμες μπορούν να συμβάλλουν στις διεξαγόμενες συζητήσεις.

   Επιμελητής τόμων για τη συγκρουσιακή πολιτική, τη μεθοδολογία των κοινωνικών επιστημών και τη σύγχρονη δημοκρατική λειτουργία ‒με πιο πρόσφατα τα Η δημοκρατική λειτουργία σε καμπή: προκλήσεις και απειλές στον πρώιμο 21ο αιώνα (Νήσος, 2014) και Violent Protest, Contentious Politics, and the Neoliberal State (με τον Hank Johnston, Asghate, 2012), έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά μεταξύ των οποίων: Comparative Politics, Journal of South European Studies, European Journal of Industrial Relations, Journal of Contemporary History, Rivista Italiana di Scienza Politica, Journal of Modern Greek Studies, Historein, Actuel Marx, PôleSud, και την Ελληνική Επιθεώρηση Πολιτικής Επιστήμης. Πρόσφατα βιβλία του είναι: Στις διαδρομές της ιστοριογραφίας: κριτική επισκόπηση από το πρίσμα της κοινωνικής επιστήμης, (Αθήνα: Θεμέλιο, 2014), Το κόκκινο νήμα μιας δεκαετίας: αναλύσεις και κείμενα στα χρόνια της κρίσης (Αθήνα: Τόπος, 2017) και το Λαϊκισμός, Δημοκρατία, Αριστερά: η πρόκληση της μεθόδου (Αθήνα: Τόπος 2021). Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε δεκάδες συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ άρθρα του και βιβλιοκριτικές δημοσιεύονται τακτικά στον Τύπο.