Στο περίφημο έργο του Η εικόνα και το βλέμμα,ο Τζον Μπέργκερ διαπιστώνει ότι το κοιτάζειν αποτελεί μια πράξη επιλογής. Επιχειρώντας μιαν υπαινικτική σύνδεση, αναζητώ τους τρόπους με τους οποίους το πεδίο της Συγκρουσιακής Πολιτικής συμβάλλει στην έρευνα του εργατικού κινήματος. Θεωρούμενη ως ένα είδος υπερκειμενικού γνωστικού κολλάζ, η Συγκρουσιακή Πολιτική επιτρέπει να ιδωθεί ένα κινηματικό φαινόμενο υπό το πρίσμα μιας ιστορικά συγκεκριμένης συγκυρίας, ως ένα μωσαϊκό (Σεφεριάδης). Η παρούσα εισήγηση αναζητά τις θεωρητικές εκείνες διαδρομές που οδηγούν στην εννοιολόγηση και οριοθέτηση ενός «φαινομένου» και μιας «συγκυρίας», καθιστώντας τες αμφότερες συνιστώσες μιας έρευνας. Τι ακολουθεί μετά τον κάματο της σύνθεσης του μωσαϊκού; Δύναται να παραχθεί ως αποτέλεσμα ένας οδηγητικός μίτος που να συνεισφέρει στο κοιτάζειν; Αυτές οι θεωρητικές αναζητήσεις αποτυπώνονται στον άξονα της υπό εκπόνηση διατριβής μου, που εξετάζει το μεταπολιτευτικό εργοστασιακό συνδικαλισμό αναζητώντας τη συνεισφορά της έρευνάς του στο κοιτάζειν της Συγκρουσιακής Πολιτικής.