Ώρα έναρξης: 18.00 – Συνδεθείτε εδώ
Στη βιβλιογραφία για την προσωρινή ή οριστική εγκατάλειψη του πολιτικού ακτιβισμού αποτυπώνεται ξεκάθαρα ότι η ατομική ή συλλογική αποστασιοποίηση από τον πολιτικό ακτιβισμό αποτελεί μία δυναμική και σχεσιακή διαδικασία, που λαμβάνει χώρα σε διαδοχικά στάδια. Η διαδικασία αυτή συνδιαμορφώνεται από τη συνεχή αλληλεπίδραση πολλαπλών παραγόντων στο μικρο-, μεσο-, και μακρο- επίπεδο. Η εισήγηση θα αναλύσει τους παράγοντες αυτούς δίνοντας έμφαση κυρίως στο μικρο- και μεσο-επίπεδο. Η επισκόπηση της βιβλιογραφίας καταδεικνύει ότι η επιρροή των εξεταζόμενων παραγόντων (όπως η βιογραφική διαθεσιμότητα, οι κοινωνικοί δεσμοί, οι εσωτερικές κινηματικές ή οργανωτικές συγκρούσεις, η διάψευση των προσδοκιών, η σωματική και ψυχολογικής εξουθένωση (burnout)) ποικίλλει σημαντικά στις διαφορετικές μελέτες περίπτωσης που καλύπτει η βιβλιογραφία, αναδεικνύοντας τόσο τον κρίσιμο ρόλο των ίδιων των υποκειμένων όσο και την επίδραση του εκάστοτε περιβαλλοντικού και ιστορικού πλαισίου. Επιπροσθέτως, νεότερες μελέτες αμφισβητούν την ίδια την εγκυρότητα αυστηρών διπόλων όπως πολιτική συμμετοχή/αποχή, υπογραμμίζοντας ότι στη βιβλιογραφία καταγράφονται σημαντικές αποκλίσεις όσον αφορά τη μορφολογία και την έκταση της πολιτικής αποστασιοποίησης, υπονομεύοντας τη χάραξη αυστηρών διαχωριστικών γραμμών. Η εισήγηση θα κλείσει με μία σύντομη αναφορά στις αδυναμίες της βιβλιογραφίας (π.χ. η ταύτιση των κοινωνικών κινημάτων με τις κινηματικές οργανώσεις, η έλλειψη επαρκούς μελέτης περιπτώσεων ακτιβισμού χαμηλού κόστους και ρίσκου) καθώς και στην ανάγκη διερεύνησης ενός παραμελημένου στη βιβλιογραφία παράγοντα, της ιδεολογικής ταυτότητας των πολιτικών ακτιβιστών.