Από την δικαστική καταδίκη της Χρυσής Αυγής, που σηματοδότησε το τέλος της πολιτικής επιρροής του συγκεκριμένου μορφώματος, αλλά σε καμία περίπτωση το τέλος της επίδρασης και της διάδοσης της ακροδεξιάς ιδεολογίας επί της ελληνικής κοινωνίας, διαπιστώνουμε μια σειρά από μετατοπίσεις στον τρόπο έκφρασης, αναπαράστασης και συγκρότησης της ακροδεξιάς. Ήδη κατά την διεξαγωγή της προηγούμενης μελέτης μας για την κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου στην Ελλάδα είχαμε διαπιστώσει ότι παράλληλα με το σκληρό ακροδεξιό προφίλ που εξέφρασε κατ’ εξοχήν η Χρυσή Αυγή, νέοι δρώντες, με ένα προφίλ λιγότερο «αντισυμβατικό», αναδύονταν, σε αντιστοιχία με συναφείς εξελίξεις στην Δυτική Ευρώπη και την Αμερική. Η άκρα δεξιά μοιάζει να αλλάξει πρόσωπο (με πιο «αποδεκτούς» και «καθημερινούς» εκπροσώπους), στρατηγική (επενδύοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) αλλά και στόχο: δεν απεργάζεται απαραίτητα μια βίαιη κατάλυση του κράτους (αν και τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να αποκλείονται, όπως καταδεικνύουν οι πρόσφατες εξελίξεις την Γερμανία) αλλά την εδραίωση μιας νέας ακροδεξιάς ηγεμονίας, διαφθείροντας τους θεσμούς του κράτους, εμπεδώνοντας τον αυταρχισμό, κανονικοποιώντας τον ρατσισμό, καλλιεργώντας μίσος και θυμό με την συστηματική αντιστροφή «θύματος» και «θύτη». Στην συνάντηση αυτή, θα παρουσιάσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά της αναδυόμενης alt right στην Ελλάδα, τους άξονες άρθρωσης της ιδεολογίας της, καθώς και τα συστατικά στοιχεία της ρητορικής και της προπαγάνδας της. Αν και ορισμένα από τα κεντρικά χαρακτηριστικά παραμένουν αμετάβλητα, με κύριο τον άξονα του αντι-μεταναστευτικού λόγου και της Ισλαμοφοβίας, όπως και τα ζητήματα που αφορούν το φύλο και τον σεξουαλικό προσδιορισμό, ένα νέο πεδίο συσπείρωσης αναδεικνύεται το αντι-εμβολιαστικό κίνημα. Η ρητορική περί «αυτονομίας» και η επίκληση «δικαιωμάτων» αποκομμένων από την κοινωνική τους θεμελίωση, ένας ιδιότυπος ανορθολογισμός που προβάλλεται ως «αντι-αυταρχισμός» ή «αντι-κρατισμός» που ταυτόχρονα νοσταλγεί τις αυταρχικές βεβαιότητες του παρελθόντος, τείνουν να κρυσταλλοποιηθούν σε ένα πεδίο που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνει ακόμη και στις καθιερωμένες πολιτικές διαχωριστικές γραμμές.