Διευρύνοντας το πλαίσιο του τρόπου δόμησης της κοινωνικής πάλης, η ανάλυση της δράσης του κεφαλαίου ως ενεργού και συνειδητού υποκειμένου μπορεί να εισφέρει στην καλύτερη κατανόηση των κοινωνικών σχέσεων. Μια τέτοια προσέγγιση δίνει βάρος στη γενική διαλεκτική παραγωγής σύμφωνα με την οποία οι κοινωνικές σχέσεις αποτελούν το πλαίσιο που διεγείρει, μοντελοποιεί και ταυτόχρονα περιορίζει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ύστερη και ψηφιακή φάση της καπιταλιστικής συσσώρευσης, η διερεύνηση των (αντι-)ρεπερτοριών δράσης του κεφαλαίου μπορεί να βοηθήσει να μετρήσουμε τα (μειούμενα;) υλικά περιθώρια των κινηματικών συλλογικών εκβάσεων και τις ιδεολογικές αντοχές της κοινωνικής πάλης. Η εισήγηση επιχειρεί να καταγράψει τα κοινά μέσα δράσης των φορέων του κεφαλαίου σκιαγραφώντας τα συστήματα παρέμβασης και τους τρόπους επιρροής των επιχειρηματικών κύκλων (φιλανθρωκαπιταλισμός, ρυθμιστική επιστήμη, αλγοριθμική κουλτούρα κτλ.). Στη βάση κοινών συμφερόντων, οι φορείς του κεφαλαίου οικειοποιούνται συστηματικά ένα σύνολο μορφών δράσης που θεωρούνται νόμιμες οργανώνοντας την κρατικο-ιδιωτική σφαίρα και τους ιδεολογικούς μηχανισμούς της (TINA apparatus). Τα ευρήματα της παραπάνω διερεύνησης μπορούν να συμβάλλουν στην καλύτερη αποτύπωση των εξελισσόμενων τάσεων και νομοτελειών της κοινωνικής πάλης και να κανονικοποιήσουν περαιτέρω την μελέτη του σύγχρονου καπιταλισμού όχι μόνο ως οικονομικό σύστημα παραγωγής αλλά και ως συλλογικό υποκείμενο δράσης και τεχνο-πολιτικό σύστημα επιρροής.