Το «κίνημα των εργοστασιακών επιτροπών» της περιόδου 1974-1981, δηλαδή η οργάνωση των εργατών στην ελληνική βιομηχανία σε επιχειρησιακές επιτροπές και σωματεία, καθώς και οι απεργίες που αναπτύχθηκαν, αποτέλεσε μια πρόκληση για το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα και τις πολιτικές του δυνάμεις. Η παρουσίαση διερευνά τη σχετική δράση των προϋπαρχόντων συνδικαλιστικών φορέων (ΓΣΕΕ και δευτεροβάθμιες εργατικές οργανώσεις), στους οποίους μεταπολιτευτικά επιβλήθηκε στενός έλεγχος από την κυβέρνηση της ΝΔ, καθώς και τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και ομάδες των ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ. και ΠΑΣΟΚ. Οι εξελίξεις αυτές παρακολουθούνται και τεκμαίρονται με βάση τα δελτία τύπου της ΓΣΕΕ, τα πρακτικά των συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), τακτικές εκδόσεις των πολιτικών κομμάτων και συνδικαλιστικών παρατάξεων, καθώς και κείμενα προερχόμενα από τις εργοστασιακές οργανώσεις. Η ποικιλία πολιτικών που διαμορφώθηκε απέναντι στο κίνημα καθορίστηκε από την αντίληψη των κομμάτων για τον «εκδημοκρατισμό» της ελληνικής κοινωνίας και το ρόλο της εργατικής τάξης στις νέες συνθήκες.
08
Νοέ
Νοέ