10 Φεβρουαρίου – Μετά τη Χρυσή Αυγή: η διείσδυση και οι μεταμορφώσεις του ακροδεξιού τρόπου σκέψης (Ρόζα Βασιλάκη, Γιώργος Σουβλής)

Η υφιστάμενη βιβλιογραφία για την σύγχρονη Ακροδεξιά στην Ελλάδα έχει μέχρι στιγμής περιορίσει την εστίασή της στην κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δραστηριότητα και το λόγο της Χρυσής Αυγής αφήνοντας κατά μέρους τους τρόπους με τους οποίους η ρητορική και οι πρακτικές της έχουν διαχυθεί στο κοινωνικό σώμα και έχουν υιοθετηθεί από πολιτικούς δρώντες κατά την διάρκεια της περιόδου της νόμιμης ύπαρξης της όπως και μετά την δικαστική της καταδίκη. Η ανακοίνωση μας στοχεύει να γεφυρώσει αυτό το ερευνητικό κενό εξετάζοντας του τρόπους μέσα από τους οποίους κεντρικά ιδεολογικά μοτίβα υιοθετήθηκαν και αρθρωθήκαν από δρώντες προερχόμενους τόσο από το κράτος όσο και από την κοινωνία των πολιτών. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζουμε το σχηματισμό μοτίβων Λόγου παρόμοιων με αυτούς που υιοθετήθηκαν από την Χρυσή Αυγή από φεμινιστικούς και ΛΟΑΤΚΙ δρώντες, κεντρικά Media και εφημερίδες, αξιωματούχους των ενόπλων δυναμέων και ιερείς της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά την καταδίκη του Ναζιστικού Κόμματος τον Οκτώβριο του 2020. Ισχυριζόμαστε ότι, απέχοντας πολύ από το να είναι ένας περιθωριακός λόγος ο οποίος περιορίζεται στους υποστηρικτές και τα μέλη της Χρυσής Αυγής, αυτή η ιδεολογία έχει διαχυθεί σε ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και πιο συγκεκριμένα από τους υπό εξέταση θεσμούς, παρότι έχουν προσδιοριστεί και μεσολαβηθεί από επαγγελματικές και πολιτικές διαθλάσεις του καθένα από αυτούς τους θεσμούς. Το καταδεικνύουμε ιστορικοποιώντας το σύμπλεγμα των σχετικών λόγων που έχουν παραχθεί κατά την συγκεκριμένη περίοδο λαμβάνοντας υπόψη λεκτικές και εξωλεκτικές όψεις που θα μπορούσαν ερμηνεύσουν τις συνέχειες και ασυνέχειες μεταξύ της ακροδεξιάς ιδεολογίας και των πολιτικών της εκδηλώσεων, από την μια, και κρατικών και μη κρατικών θεσμών από την άλλη. Για την τεκμηρίωση έχουμε χρησιμοποιήσει τόσο ποσοτικά (στατιστική τεκμηρίωση) όσο και ποσοτικά (συνεντεύξεις βάθους) δεδομένα τα οποία συμβάλλουν σε μια πιο οξυδερκή ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων υπό εξέταση και πιο αποτελεσματικές εννοιολογήσεις για την σχέση μεταξύ Χρυσής Αυγής και άλλων κεντρικών θεσμών της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.