Στις 15 Ιούλιου 1965, ο Βασιλιάς της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Β’, εξανάγκασε τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου σε παραίτηση. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας, βουλευτής της Ένωσης Κέντρου, ορίστηκε νέος πρωθυπουργός χωρίς καμία εξουσιοδότηση από το κόμμα. Αμέσως ξέσπασαν διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα που συγκλόνισαν τη χώρα για περισσότερες από 70 ημέρες. Τα Ιουλιανά, όπως έγιναν γνωστά, αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη, σε έκταση, κοινωνική έκρηξη της μεταπολεμικής Ελλάδας και το απόγειο του συγκρουσιακού κύκλου 1962-1965. Κατά τη διάρκεια αυτών των 70 ημερών πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 700 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα, μισό εκατομμύριο εργάτες κατέβηκαν σε απεργίες με πολιτικά αιτήματα και σχεδόν καθημερινές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, σε μια από τις οποίες δολοφονήθηκε από επίθεση της αστυνομίας και ο 23χρόνος φοιτητής, Σωτήρης Πέτρουλας. Η εισήγηση αυτή εξετάζει την επίδραση του συγκρουσιακού επεισοδίου των Ιουλιανών στην πολιτική εκπροσώπηση της περιόδου και τους τρόπους που συνέβαλε στην εμφάνιση και την πολιτική, ιδεολογική και οργανωτική αποκρυστάλλωση του ρεύματος της ελληνικής κεντροαριστεράς. Με επίκεντρο τα Ιουλιανά του 1965 και την επίδραση τους στο πολιτικό σύστημα, η εισήγηση επιχειρεί να συμβάλλει στην μελέτη των αλληλεπιδράσεων μεταξύ των θεσμικών και μη θεσμικών μορφών δημοκρατικής συμμετοχής με έμφαση στον αντίκτυπο κοινωνικών κινημάτων και συγκρουσιακών κύκλων στην πολιτική (τους) διαμεσολάβηση.