Η εννοιολογική οργάνωση μιας σειράς συλλογικών δράσεων που, συχνά, αναδύονται σε σύγκρουση με τους υφιστάμενους –εθνικούς και διεθνείς– θεσμικούς διακανονισμούς, αλλά επιδιώκουν να θέσουν σε κίνηση διαφορετικές κοινωνικές και πολιτειακές διαδικασίες, αποτελεί προϋπόθεση και Λυδία λίθο της μελέτης των κοινωνικών κινημάτων (αλλά και του πεδίου της Συγκρουσιακής Πολιτικής). Στόχος της παρούσας εργασίας είναι να συμβάλλει σε αυτό το εγχείρημα. Με στόχο την ταξινόμηση φαινομένων που συνήθως στοιβάζονται στη γενική και ανεπεξέργαστη κατηγορία «εξωθεσμικές δράσεις» (κάτι που οδηγεί σε διάτρητες θεωρητικές γενικεύσεις), αναδεικνύονται καταρχάς οι δύο σημασίες της έννοιας της «συγκρουσιακότητας». Στη βάση αυτής της χαρτογράφησης γίνεται στη συνέχεια συνοπτική παρουσίαση των ερευνητικών ρευμάτων και των κρίσιμων μεθοδολογικών προτάσεων που αυτά εισέφεραν στο πεδίο των συλλογικών δράσεων, προκειμένου να διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους το Τι μελετάμε; διαμορφώνει και το Πώς μελετάμε. Επιχειρείται τέλος να φωτιστούν οι προκλήσεις και οι δυνατότητες που συνεπάγεται το ερευνητικό πρόγραμμα της Συγκρουσιακής Πολιτικής, ιδιαιτέρως για όψεις του κινηματικού φαινομένου που ολοένα και περισσότερο πυκνώνουν στις μέρες μας: τα διεθνικά κινήματα εκδημοκρατισμού.
23
Φεβ
Φεβ