Κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης, η Ελλάδα έχει βιώσει διάφορες μορφές πολιτικής βίας –από φαινόμενα χαμηλής έντασης όπως βανδαλισμούς, μέχρι φαινόμενα υψηλής έντασης όπως η παράνομη δραστηριότητα ενόπλων οργανώσεων. Εστιάζοντας στις πιο βίαιες εξ αυτών, η παρούσα εισήγηση αναζητά τα αίτια εμφάνισης και συνέχισης του φαινομένου των επαναστατικών οργανώσεων στη χώρα. Παρά την αδιάκοπη παρουσία τέτοιων οργανώσεων, η αριστερή ένοπλη βία στην Ελλάδα παραμένει ένα από τα λιγότερο μελετημένα θέματα τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της χώρας. Αυτό το κενό στη βιβλιογραφία επιχειρεί να καλύψει η παρούσα εισήγηση, η οποία υπό το πρίσμα της συγκρουσιακής πολιτικής: (α) εντοπίζει τους αιτιώδεις μηχανισμούς που οδήγησαν στην ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων στις δεκαετίες του 1960 και του 1970· (β) μελετά τη διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης δύο ιστορικών επαναστατικών οργανώσεων στη χώρα, της «Λαϊκής Επαναστατικής Αντίστασης» (ΛΕΑ) και της «Επαναστατική Οργάνωσης 17 Νοέμβρη» (17Ν)· και (γ) αναδεικνύει το ρόλο που έπαιξαν στη συνέχιση του φαινομένου συγκεκριμένες αλληλουχίες αιτιωδών μηχανισμών.
31
Ιαν
Ιαν