Το κείμενο αυτό έχει δυο στόχους: μια προβληματοποίηση και μια ανασκευή. Η προβληματοποίηση αφορά στο –κατά το μάλλον ή ήττον συνεκτικό— γνωστικό πρίσμα μέσα από το οποίο αντιλαμβανόμαστε το αίτημα της δημοκρατικής εμβάθυνσης, της «ριζοσπαστικής δημοκρατίας» –μια εννοιολόγηση που έχει τις καταβολές της στο δυναμικό χώρο των συλλογικών δράσεων και των κοινωνικών κινημάτων. Όσο για την ανασκευή, αυτή αφορά στο αυτονόητο: επιχειρεί να προτείνει εναλλακτικές σε όλα όσα η προβληματοποίηση αναδεικνύει. Σημείο εκκίνησης αποτελούν τα προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία. Όπως γλαφυρά υποστήριξε ο πρόσφατα εκλιπών Peter Mair, βιώνουμε μια μαζική «δημοκρατική απίσχνανση», μια διαδικασία αποψίλωσης της δημοκρατικής λειτουργίας από ζωτικά χαρακτηριστικά της που –μεταξύ άλλων— περιλαμβάνει αποδυνάμωση και οργανωτική υποχώρηση των κομμάτων· αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων από τεκταινόμενα στην κεντρική πολιτική σκηνή, ταυτόχρονα κυνισμό και διαφθορά.