«Το αντιφασιστικό κίνημα πρέπει να αντιτάξει μια διαρκή και στοχοπροσηλωμένη εκστρατεία σε όλα τα επίπεδα, ώστε να αποτρέψει την επανανομιμοποίηση των νεοναζί: πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του εγκληματικού χαρακτήρα της ναζιστικής συμμορίας πίσω από τη θεσμική βιτρίνα του «νόμιμου πολιτικού κόμματος», ξεσκέπασμα της ψεύτικης αντισυστημικής της ρητορικής, αντιρατσιστικές αιχμές και πρωτοβουλίες που θα αποκαθιστούν την ενότητα της εργατικής τάξης, αποκλεισμός κάθε δημόσιου χώρου για τους φασίστες (ιδίως με αφορμή τις εκλογές) μέσα από μαζικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις. Μόνο με μια τέτοια εκστρατεία, θα αποκλειστεί κάθε δυνατότητα της Χρυσής Αυγής να παίξει ρόλο στις επόμενες φάσεις της οικονομικής και πολιτικής κρίσης και να ξαναθέσει σε λειτουργία τα τάγματα εφόδου που έχουν λουφάξει μετά τον Σεπτέμβρη του 2013. Τα θύματα της Χρυσής Αυγής, η οικογένεια του Παύλου Φύσσα, οι Αιγύπτιοι ψαράδες, οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αλλά και εκατοντάδες άλλοι που χτυπήθηκαν από τα τάγματα εφόδου, δικαιούνται να πάρουν δικαιοσύνη για τις επιθέσεις που υπέστησαν και για τους ανθρώπους που έχασαν. Μόνο που η δικαιοσύνη αυτή δεν θα είναι στην περίπτωσή τους εύκολη: γιατί δράστες των συγκεκριμένων επιθέσεων δεν ήταν κάποια μεμονωμένα άτομα, αλλά μια ναζιστική εγκληματική οργάνωση με ισχυρές πλάτες στους κρατικούς μηχανισμούς και στο σύστημα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας. Θα είναι ένας δύσβατος δρόμος η επίτευξη της δικαιοσύνης».
Η ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής με την καταδίκη των νεοναζί εγκληματιών δίνει την ευκαιρία μιας αποτίμησης των στόχων που έθετε στο ξεκίνημα αυτής της διαδικασίας το αντιφασιστικό κίνημα και η ‒παρεμβαίνουσα στην δικαστική αίθουσα‒ πολιτική αγωγή, όπως αποτυπώνονταν στο παραπάνω χωρίο. Η παρουσίαση αυτή επιχειρεί αυτήν την αποτίμηση. Ο εισηγητής, Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, υπήρξε απόφοιτος του ΠΜΣ του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας και παλιός συμμετέχων του Εργαστηρίου Συγκρουσιακής Πολιτικής.