Η Ρωσική Επανάσταση συγκλόνισε τον κόσμο και αρχικά άσκησε μια γοητεία όχι μόνο στην αριστερή πτέρυγα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και σε πολλαπλές ριζοσπαστικές τάσεις, που εμπνέονταν από την μπολσεβίκικη νίκη αλλά την ερμήνευαν διαφορετικά, βάσει των ιδεολογικών τους αρχών και του πολιτικού πλαισίου που υπήρχε σε κάθε χώρα. Αυτή η παρουσίαση καταπιάνεται με την αποδοχή της Ρωσικής Επανάστασης απ’ τη μεριά του ισπανικού αναρχο-συνδικαλιστικού κινήματος και της ιστορικής του ναυαρχίδας, την CNT (Εθνική Συνομοσπονδία Εργασίας) που αποτελούσε την μεγαλύτερη ελευθεριακή οργάνωση του κόσμου. Αρχικά, οι Ισπανοί αναρχικοί υποδέχτηκαν ενθουσιωδώς την Ρωσική Επανάσταση και η CNT εγγράφηκε στην Κομμουνιστική Διεθνή. Αυτή δεν ήταν μόνο μια ηθική συμπαράσταση, αλλά υπήρξε μια γνήσια ιδεολογική σύγκλιση, βασικό σημείο της οποίας ήταν η επικρότηση από την πλευρά των αναρχικών της έννοιας της δικτατορίας του προλεταριάτου, το παλιό τους ανάθεμα. Αυτός ο έρωτας των αναρχικών για τους Μπολσεβίκους όμως αποδείχτηκε σύντομος, καθώς ήδη από το 1922 το κίνημα στράφηκε απότομα ενάντια στην Σοβιετική Ρωσία. Ενώ η υπάρχουσα ιστοριογραφία έχει προσεγγίσει αυτόν τον «μήνα του μέλιτος» της CNT με τους Μπολσεβίκους σαν μια απλή παρανόηση, στην παρουσίαση αυτή η ιδιότυπη μεταστροφή θα ερμηνευθεί πολιτικά και ιστορικά, θέτοντάς την στο πολυτάραχο ισπανικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο.