Στο πλαίσιο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής οικονομικής κρίσης που ξέσπασε το 2008, η Ελλάδα, μία δεκαετία σχεδόν αργότερα, βρίσκεται στο επίκεντρο των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεών της. Ωστόσο ο συγκρουσιακός κύκλος διαμαρτυρίας που αναπτύχθηκε απέναντι στις υφεσιακές πολιτικές, έδωσε μία προοπτική για την αναδιάταξη των κοινωνικών και πολιτικών σχέσεων. Εκφάνσεις της γενικευμένης αυτής αμφισβήτησης εκδηλώθηκαν, εκτός των άλλων, στο πεδίο της οικονομίας υπό το πρίσμα της καθιέρωσης εναλλακτικών σχέσεων παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης. Η εναλλακτικού τύπου οικονομική και κοινωνική οργάνωση εκφράστηκε μέσα από πληθώρα κοινωνικών και αλληλέγγυων δικτύων που αναπτύχθηκαν στα αστικά κέντρα της χώρας, εγκαινιάζοντας τον πολύμορφο χώρο της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (ΚΑΛΟ) στην Ελλάδα. Μέρος αυτής της δημιουργικής αμφισβήτησης έδωσε έμφαση στη σύσταση συνεταιριστικών εγχειρημάτων η οποία διαμόρφωσε το περιβάλλον του νέου κύματος του συνεργατισμού, βασισμένου στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της αυτονομίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας καθώς και του σεβασμού στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Έχοντας ως βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τα εναλλακτικά συνεταιριστικά εγχειρήματα, στην παρούσα εισήγηση θα διερευνήσουμε την σχέση αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην ΚΑΛΟ και τα κοινωνικά κινήματα και θα ανιχνεύσουμε τους όρους με τους οποίους επαναπροσδιορίζεται η πολιτική συμμετοχή μετατοπίζοντας την πολιτική του αιτήματος στην διεκδίκηση της αυτονομίας μέσω ενός συμπλέγματος της πολιτικής, της κοινωνικής και οικονομικής δράσης.