Η συνθήκη της πανδημίας Covid-19, αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για το ξέσπασμα μιας παγκόσμιας εκστρατείας ποικίλων ακροδεξιών ομάδων με σκοπό τη διάδοση και την εδραίωση της πολιτικής τους ατζέντας. Έτσι εμφανίστηκαν με ένταση στο προσκήνιο, ομάδες υπέρ της Λευκής Ανωτερότητας, νέο- ναζιστικά γκρουπ και αντι-εμβολιαστές στις ΗΠΑ, μέχρι αντισημιτικές και αντιμεταναστευτικές ομάδες στη γηραιά Ήπειρο, προωθώντας τη διάχυση ενός ακροδεξιού πολιτικού λόγου εμποτισμένου με ρητορικές μίσους, συνωμοσιολογικά και φασιστικά χαρακτηριστικά. Παράλληλα, ο κυρίαρχος κρατικός λόγος και οι εγγενείς αντιφάσεις του, λειτούργησαν ως μήτρα της ακροδεξιάς συνωμοσιολογίας, η ανάδυση της οποίας, σηματοδότησε το αίτημα επιστροφής σε μια ανορθόδοξη μορφή πρώιμης νεωτερικότητας ως εκφορά ενός ακραίου άτομο-κεντρικού εθνικισμού και μια διάχυτης περιχαράκωσης σε κοινωνικοοικονομικό και πολιτισμικό επίπεδο, σε αντίστιξη προς το ηγεμονικό πρόταγμα του διεθνοποιημένου καπιταλισμού. Υπό αυτή την διττή θέαση λοιπόν, στόχος είναι να εντοπιστούν όλες εκείνες οι διαδρομές, κοινωνικοπολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές, που κατέστησαν την επιθετική εμφάνιση του ακροδεξιού λόγου, ως το αντιφατικό αποκρυστάλλωμα της σοβούσας κρίσης του κυρίαρχου κρατικού λόγου.